ALBUMREVIEW - Two Out Of Three Ain't Bad
⭐⭐⭐
ZOO TV - Live in Dublin 1993 (EP)
U2
Island Records/Universal
Door Tom Janssen
De U2-fanbase is ruwweg op te delen in twee kampen. Eén helft heeft The Joshua Tree (1987) als favoriet; het andere deel Achtung Baby (1991). Ik behoor tot de laatstgenoemde groep.
Het is bijna niet te geloven hoe deze twee albums van elkaar verschillen. Luister maar eens naar het laatste nummer van The Joshua Tree en naar de eerste track van Achtung Baby. Alsof een andere band plotseling de gedaante van U2 heeft aangenomen.
Mijn voorliefde voor het in Berlijn opgenomen album uit 1991 zit 'm in de schurende spanning van het gros van de liedjes op de plaat. Waar The Joshua Tree het sluitstuk vormt van de emotionele, 'ernstige' fase van U2, daar is Achtung Baby de start van de experimentele, 'ironische' episode in het bestaan van de Ierse band. Een periode waarin Bono en co. besloten om zichzelf niet meer zo serieus te nemen. Sterker nog: ze besloten om alles wat stilistisch aan de 'oude' U2 deed denken, overboord te gooien.
Niet alleen muzikaal overigens. U2 vond zichzelf opnieuw uit als een baanbrekende stadionact, die audiovisueel spektakel - beïnvloed door de mediaboom van de vroege nineties - koppelde aan maatschappelijke thema's zoals de eenwording van Europa, massaconsumptie en de ontluikende oorlog in de Balkan. Met Bono's alter ego The Fly - het mannetje in zwarte leren jack met grote zonnebril - als cynische spreekstalmeester. De ZOO TV-tour was geboren.
De EP ZOO TV - Live in Dublin 1993, die op 30 augustus j.l. verscheen, is een live registratie van vijf nummers uit die periode. Je hoort een band op de toppen van zijn kunnen. Spannender en intenser dan op de ZOO TV-tour werd U2 nooit meer. Jammer dat DVD's uit de mode zijn; de registratie van het concert in Sydney in hetzelfde jaar, verscheen ooit op die inmiddels verdwenen beelddrager. Het was een document dat echt recht deed aan het visuele muziekspektakel. ZOO TV met alleen geluid is, bij een gebrek aan een betere metafoor, als een p*rnofilm zonder beeld.
Bovendien valt dan ook goed op dat niet alle nummers van Achtung Baby de tand des tijds goed hebben doorstaan. Opener 'Zoo Station', met dat geweldige, industrial getinte intro, duidelijk wél. Hit 'Mysterious Ways' is uitgekauwd als oud brood; een track die teveel lonkt naar de commerciële dance die in de vroege jaren negentig in zwang was. 'Tryin' To Throw Your Arms Around The World' is een lome, tekstueel melige song, waarin de band de zelfrelativering net wat te serieus genomen heeft, als het ware.
'Stay (Faraway, So Close!)' blijft daarentegen een prachtballad, al geef ikzelf de voorkeur aan de (akoestische) liveversie uit 2001, destijds opgenomen in Boston. 'Love Is Blindness' is ook een tijdloze track, al verdient Jack White credits voor zijn verschroeiende cover op de soundtrack van Baz Luhrmann's film The Great Gatsby.
Twee songs schieten mis. Blijven er drie sterren over voor deze tijdreis in EP-vorm.
Comments